کد مطلب:152228 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:194
حضرت زهرا به حاج شیخ علی اکبر ترک فرمود: مگر حسن پسر من نیست
حضرت حجة الاسلام و المسلمین حاج شیخ احمد كافی قدس سره فرمود:
یكی از منبری های مهم تهران مرحوم حاج شیخ علی اكبر ترك بود و خیلی منبری خوبی بود او دو خوبی داشت: یكی اینكه آدم رشیدی بود و دوم اینكه آدم متدینی بود. حاج شیخ علی اكبر تبریزی در سالی كه من در نجف بودم، در ایام فاطمیه به عراق آمد. او در ایام فاطمیه ی اول در كربلا، و در ایام فاطمیه دوم در نجف منبر می رفت. من این قضیه را از خود ایشان شنیدم.
مرحوم حاج شیخ علی اكبر تبریزی می گفت: من در زمانی كه جوان بودم، در تبریز منبر می رفتم. در ماه رمضان تا شب بیست و هفتم، پیش نیامد كه شبی نامی از آقا امام
حسن علیه السلام ببرم. غرضی هم نداشتم! زمینه ی حرف جور نشده بود.
ایشان گفت: در شب بیست و هفتم ماه رمضان به خانه رفتم و خوابیدم و در عالم رؤیا به محضر مقدس حضرت فاطمه علیهاالسلام شرفیاب شدم وقتی كه سلام كردم حضرت با ناراحتی جواب فرمودند!
من گفتم: بی بی جان! من از آن نوكرهای بی ادب نیستم، خیال نمی كنم اسائه ی ادبی از من سر زده باشد كه شما از من ناراحت شده باشید. چرا این طور جواب مرا می دهید؟!
حضرت فرمودند: حاج شیخ! مگر حسن پسر من نیست؟
فهمیدم كه اشكال كار از كجاست! می فرمایند: چرا یادی از حسنم نمی كنی؟ حسنم غریب است، حسنم مظلوم است. [1] .
یكی از منبری های مهم تهران مرحوم حاج شیخ علی اكبر ترك بود و خیلی منبری خوبی بود او دو خوبی داشت: یكی اینكه آدم رشیدی بود و دوم اینكه آدم متدینی بود. حاج شیخ علی اكبر تبریزی در سالی كه من در نجف بودم، در ایام فاطمیه به عراق آمد. او در ایام فاطمیه ی اول در كربلا، و در ایام فاطمیه دوم در نجف منبر می رفت. من این قضیه را از خود ایشان شنیدم.
مرحوم حاج شیخ علی اكبر تبریزی می گفت: من در زمانی كه جوان بودم، در تبریز منبر می رفتم. در ماه رمضان تا شب بیست و هفتم، پیش نیامد كه شبی نامی از آقا امام
حسن علیه السلام ببرم. غرضی هم نداشتم! زمینه ی حرف جور نشده بود.
ایشان گفت: در شب بیست و هفتم ماه رمضان به خانه رفتم و خوابیدم و در عالم رؤیا به محضر مقدس حضرت فاطمه علیهاالسلام شرفیاب شدم وقتی كه سلام كردم حضرت با ناراحتی جواب فرمودند!
من گفتم: بی بی جان! من از آن نوكرهای بی ادب نیستم، خیال نمی كنم اسائه ی ادبی از من سر زده باشد كه شما از من ناراحت شده باشید. چرا این طور جواب مرا می دهید؟!
حضرت فرمودند: حاج شیخ! مگر حسن پسر من نیست؟
فهمیدم كه اشكال كار از كجاست! می فرمایند: چرا یادی از حسنم نمی كنی؟ حسنم غریب است، حسنم مظلوم است. [1] .
[1] كرامات الحسينيه ج 2، ص 53 به نقل از نغمه هايي از بلبل بوستان حضرت مهدي، ج 3، ص 198.